659A - Landsbókasafnið 200 ára - Sjálflímandi - 50g innanlands

Landsbókasafn Íslands var þjóðbókasafn Íslands frá stofnun þess árið 1818 uns það sameinaðist bókasafni Háskóla Íslands. Safnið safnar öllum íslenskum gögnum, varðveitir þau, skráir og flokkar auk þess sem það sinnir þjónustu við kennslu og rannsóknarstarfsemi Háskóla Íslands og heldur uppi bókasafnsog upplýsingaþjónustu í þágu atvinnuvega, stjórnsýslu og rannsókna. Árið 1881 flutti safnið í hið nýbyggða Alþingishús og 1886 voru sett lög um prentsmiðjur þar sem kveðið var á um skylduskil til Landsbókasafnsins. Við þetta stækkaði safnkosturinn ört og jafnframt stækkaði handritadeild safnsins. Á aldarafmæli safnsins árið 1918 var safnkosturinn orðinn 100.000 bindi og handritasafnið 7.000 bindi. Nýtt Safnahús við Hverfisgötu var reist á árunum 1906-1908 og þangað fluttu inn 1909 Landsbókasafnið, auk Þjóðskjalasafns Íslands, Þjóðminjasafns Íslands og Náttúrugripasafnsins, en tvö síðarnefndu söfnin fluttu úr húsnæðinu síðar. Um miðja síðustu öld var farið að huga að sameiningu Landsbókasafns og Háskólabókasafns í framhaldi af því var farið að tala um byggingu „þjóðarbókhlöðu“ yfir bæði söfnin við háskólann. Landsbókasafn Íslands – Háskólabókasafn opnaði síðan í Þjóðarbókhlöðunni 1. desember 1994.